wanneer ik de rust had kunnen vinden
en mijn leien dakje beter had benut
misschien had ik dan wel zeer veel vrinden
maar mijn god wat had ik het dan druk
misschien had ik ooit iets echt voltooid
terwijl nu mijn werk lijkt weggegooid
maar het onvoltooide siert mijn leven
niet het doel maar het streven houdt mij ... gedreven
wat af of klaar is neemt als gedane zaak
geen keer, ik zie niet om, zie het nooit weer
maar het werk dat smachtend wacht of, bijna
rond, een laatste punt verwacht blijft mijn
gemoed beroeren
en met mijn handen stevig in mijn zakken
houd ik de tijd nauwkeurig bij
die ik win door slechts te streven en
het onaffe, gebrekkige en lelijke vol ... te beleven
en wanneer getoond is dat iets kan, dat saai
maar met wat moeite, ik - als een soort vakman -
mijn kunstjes kan vertonen, is het moment gekomen
dat ik alras de richting van mijn aars uitloop
en hoop dat ik ongezien fladderend kan ontkomen
op zoek, soms na een jaar of tien, naar heel
nieuwe oorden waar veel onklaar en prachtig is
en ik mij weer even in andere en nieuwe woorden ... kan begeven